Profil użytkownika karolzet

Wyśmienite kino przygodowe. Opowieść banalna, ale wykonanie wyśmienite, niepretensjonalne i połączone z bardzo dobrym aktorstwem.

Część osób patrzy na ten film pod kątem "Roku 1984", a nie jest to moim skromnym zdaniem do końca słuszne, gdyż nietypowy totalitaryzm (okraszony nutką starej, brytyjskiej elegancji) przedstawiony w filmie nie jest rdzeniem filmu. Istotą filmu jest wyniszczenie człowieka, zabicie jego pragnień i marzeń w świecie, w którym zaczyna dominować organizacja i formalizacja. Okrutny totalitaryzm jest tylko tłem, który ma uwypuklić upadek świata głównego bohatera, jednak jego los można by bardzo łatwo przenieść na dzisiejszy świat korporacyjny co czyni ten film uniwersalnym. Kluczem do zrozumienia są sny głównego bohatera, które wyraźnie prezentują proces jego unieszczęśliwiania, gdy splot wydarzeń zmusza go do coraz głębszego wchodzenia w interakcje z nadmiernie sformalizowanym systemem.

Ktoś to bardzo trafnie określił jako "Baśń biurową". Jak dla mnie wyśmienita i niebanalna mieszanka talentu Braci Coen'ów do ciekawej prezentacji ludzkich zachowań z klimatem bardziej kojarzącym się w filmami Burtona. Warte obejrzenia.

Wiedza często bywa wrogiem wiary, bardzo często w pojedynku tym przegrywa rozum. Walka młodego kościoła chrześcijańskiego o dominację w starożytnej Aleksandrii. Walka brutalna i okrutna. Film trudny dla wierzących.

Porządny film SF, czerpiący z najlepszych utworów gatunku. Nie przełom, nie wielkie dzieło, ale dobry film wart poświęconego czasu. Polecam.

Film wysnuty z tezy: "Wyślij syna na wojnę, a może wrócić ktoś, kogo poznasz". Porządne aktorstwo, film przyzwoicie zrobiony. Swoim defetyzmem nieco przypomina "To nie jest kraj dla starych ludzi", lecz to niższa liga.

Warsztat Nolana jest wyśmienity. Ze wszystkich rzemieślników kina (na pewno nie artystów), jest chyba w tej chwili najlepszy, nie wiem czy nie przebił Camerona. Jeśli do tego dodać trochę Dick'owski scenariusz i świetne aktorstwo, przeżywającego chyba swój najlepszy okres DiCaprio, to dostajemy to co dostaliśmy - naprawdę dobre widowisko.

Niektórzy widzę w tym tylko kolejną antyutopię, jest to IMHO zbyt wąskie spojrzenie. Totalitaryzm, pokazany w tym filmie, jest tylko symbolem pokazującym dobitnie, że zinstytucjonalizowanie współczesnego społeczeństwa, do które zresztą sami się przyczyniamy (jak główny bohater filmu) uniemożliwia nam stanie się szczęśliwymi. Pochłania nas próżność, kariera i ambicja, aż nie zostanie nam nic z marzeń, które rozmienimy na oficjalną wersję "szczęścia".

Lekko, ale nie infantylnie, przygodowo, porządnie zrobione. Obejrzeć to to czysta przyjemność. Jak widać kino rozrywkowe nie musi być żałosne. Ale w końcu to Russel Crowe i Weir.

Całkiem przyjemny i ciepły wstęp zamienia się w festiwal infantylizmu. Jeśli szukasz ciepłego kina ale bez takiej naiwności to lepiej obejrzyj "Dobry rok".